У падкідной дурань гуляць магчыма ў кампутарным варыянце. Тут даступны рэжым з некалькімі партнёрамі, якія будуць выключна сумленныя ў сваёй гульні.
Картачныя гульні распаўсюджаныя па ўсім свеце. Толькі вось ёсць некаторыя рэгіянальныя асаблівасці. Напрыклад, у ЗША і Еўропе распаўсюджаныя многія віды покера. Азіяцкія краіны аддаюць перавагу толькі ім і зразумелыя картачныя пасьянсы, а краіны былога СССР без розуму ад гульні з дзіўным назвай - дурань. Перамога ў гэтай гульні зайздрасці ад поспеху і майстэрства пяцьдзесят на пяцьдзесят працэнтаў. Гэта значыць пры правільным падыходзе можна згуляць такая колькасць партый, у якім поспех не будзе
Гуляць вырашальнай ролі. Гэта значыць гулец, які ўмее гуляць у дурня, наўрад ці прайграе пачаткоўцу ў маштабе ста партый. І не варта дзівіцца, бо адна партыя доўжыцца нядоўга, сотню раздач згуляць за адзін вечар прасцей простага. У такой гульні профі возьме ўсе партыі пры яго ўдалай раздачы, таксама ён будзе змагацца за партыі з сярэдняй раздачай і падборам. А прайграе ён толькі ў безнадзейных выпадках, калі і «карта не ідзе» і раздача дрэнная. Праўда, у гульні роўных супернікаў з вялікай верагоднасцю кошт апынецца дзесьці 52 на 48, так што поспех дапаможа камусьці наўздагад. Але гэта спецыфіка гульні. Менавіта таму па дурню няма сур'ёзных турніраў, асацыяцый і кагорты профі. Правілы гульні досыць простыя. Падкідной дурань гуляць дазваляе гульцам у колькасці ад двух да шасці. Прытым у гульні на шэсць чалавек з раздачы сыходзіць ўся калода, так што ў такім фармаце сур'ёзнай барацьбы не будзе. Справа ў тым, што тактыка гульні ў такім выпадку аднолькавая для ўсіх і некалькі шчасліўчыкаў выходзяць амаль адразу, а ў астатніх усё залежыць ад поспеху. Да таго ж, у дурні не бывае пераможцаў, вызначаецца толькі адзін прайграў - дурань, то ёсць той гулец, у якога апошнім з усіх застаюцца на руках карты. Гуляюць у дурня з дапамогай 36 карт - з шасцёрак па тузы. У гульні прымяняецца агульнапрынятае старшынство карт. Старэйшая карта заўсёды б'е меншую карту. Таксама ў дурні ёсць казырная масць, усе карты якой могуць пабіць карту некозырной масці любога старшынства. Паміж сабой козыра суадносяцца таксама ў парадку звычайнага старшынства. Козыр вызначаецца пры кожнай раздачы. Гульцам першапачаткова даюць на рукі па шэсць карт. Парадак здачы - вольны, часцей за ўсё ўжываецца варыянт здачы па дзве карты. Пасля раздачы адкрываецца яшчэ адна карта - козыр. Яна кладзецца пад калоду і залазіць з падбору апошняй карты. У гульні на шасцярых козырам лічыцца апошняя карта да калодзе. Яна засвечваліся і аддаецца апошняму гульцу ў парадку здачы. У кампутарным свеце цяпер ёсць дастатковую колькасць сімулятараў гэтай гульні. Многія з іх - на гэтай старонцы. Гуляйце бясплатна прама тут.